Bloggen is mijn passie en het is dan ook niet zo verwonderlijk dat ik er regelmatig over nadenk. Hoe je mooie foto’s maakt, hoe je zelf bepaalde artikelen schrijft die bij je blog passen, maar ook hoe en waar er over geschreven wordt in de ‘blogwereld’. Wat mij opvalt is dat er een tendens gaande is van persoonlijk bloggen en vloggen. Zo puur, zo echt en zo realistisch mogelijk. Niets wordt geschuwd of afgeschermd.
We kennen allemaal wel de grote vloggers die dagelijks hun leven filmen en online zetten. Nu ben ik niet iemand die dagelijks vlogs kijkt of volgt, maar wat ik voorbij zie komen is dat er (haast) niets geheim blijft. Ben je gevallen en moet je naar het ziekenhuis? Hup, de camera gaat mee. Ga je voor een stel nieuwe lippen? Alles prikjes en verdovingen worden gefilmd. Maar ook eigen kinderen komen volledig in beeld, ongevallen en ziekenhuisbezoekjes komen voorbij en ook volledige huisinrichtingen worden aan het grote publiek getoond.
Op zich heb ik daar niets tegen, helemaal niet. Ik vind dat iedereen zelf moet weten wat hij met haar of zijn leven doet. Ook ik vind het leuk om persoonlijk artikelen te lezen. Maar wat ik me wel eens afvraag is of er vloggers/bloggers zijn die steeds meer privacy laten zien, alleen om meer kijkers/bezoekers te trekken. Het is namelijk zo verleidelijk om steeds meer persoonlijke dingen te gaan delen omdat het nu eenmaal scoort.
De statistieken liegen er namelijk niet om. Ik denk dat iedere bloggers/vlogger inmiddels weet dat persoonlijke video’s of blogposts retegoed scoren. Tel daar bij op dat sommige mediabureau’s dit alleen maar stimuleren en dan is de cirkel compleet.
Waar houdt het op? Ik kan me zo voorstellen dat als je zoveel van je eigen leven bloot geeft, dat je op een gegeven moment niets meer voor jezelf hebt. Ook als je kinderen overal herkend worden, lijkt me dat persoonlijk niet fijn. Iets waar je misschien niet direct aan denkt, maar als je kind bijvoorbeeld naar school gaat, zullen ouders op het schoolplein alles van je weten, zonder dat ze je echt kennen. Voel je je dan niet van je eigen leven beroofd? Alles is open en bloot, niets is meer geheim.
Zelf zou ik daar helemaal niet tegen kunnen. Ik denk dat ik er echt overspannen van zou raken. Dat iedereen alles van mij weet, lijkt me echt een verschrikkelijk idee. Natuurlijk hou ik er rekening mee wat mijn bezoekers leuk vinden om te lezen, maar ik ga niet zomaar alles van mijn privéleven delen omdat ’t nu eenmaal goed scoort. Ik moet achter een onderwerp kunnen staan en ook het nut er van inzien.
Wat de conclusie is van dit verhaal? Ik weet het niet. Het is niet om aan te geven wat goed of fout is. Ik ben gewoon heel erg benieuwd waarom iemand zoveel van zijn leven laat zien, hoe diegene zich erbij voelt (hoe voelt het als zoveel mensen jouw privé-leven kennen?) en of het misschien ook een soort verslaving kan zijn van reacties en aandacht? En dit laatste is niet veroordelend bedoeld, maar ik kan me voorstellen dat het heel prettig is om een achterban te hebben die zo begaan met je is.
Nogmaals, het is puur iets waar ik graag over wil debatteren. Zijn er mensen die veel privé online delen? En zo ja, hoe voelt het dat iedereen kan lezen wat er in jouw leven gaande is? Zo nee, wat houdt jouw tegen om alles te delen?
Een mooi onderwerp om over te praten lijkt me! Ik hoor graag van je wat je ervaring er mee is en hoe je erover denkt.
Leave a Reply