Een paar weken terug vertelde ik dat ik was begonnen met sporten. Of nou ja, sporten…laten we het gewoon op een vorm van bewegen houden. Door mijn ziekte endometriose heb ik jaren niet gesport, gefietst of aan een andere vorm van bewegen gedaan omdat het simpelweg te veel pijn opleverde.
Maar toen ik de laatste tijd door medicijnen (en waarschijnlijk ook niet genoeg beweging) een paar kilootjes aankwam, voelde ik me niet meer lekker in mijn vel zitten. Dus ik bedacht een manier om weer een beetje fit te worden!
Ik ben heel rustig aan begonnen, want een lichaam dat nooit beweegt en niet veel meer doet dan wandelen en de trap op en neer gaat, is het belangrijk om niet teveel in één keer te willen doen. Het werd dus Spotify openen, lekkere dansnummers uitzoeken en heel rustig die heupen losgooien. Mijn hartslag ging na een tijdje behoorlijk omhoog en de pijn in mijn enkels, rug en zij werden steeds erger. Tijd dus om te stoppen en gewoon te gaan liggen. Poeh, wat had ik een pijn zeg. Maar na eventjes rust genomen te hebben, ben ik nog eventjes door gegaan en ben daarna gestopt om rek- en strekoefeningen te doen.
Een week later had ik nog steeds pijn…
Heel logisch, want mijn lichaam is het niet gewend en daarnaast heb ik een zwakke rug door mijn ziekte. Mijn rug is mijn zwakke plek en geeft nu eenmaal veel pijn. Na ongeveer acht dagen ging ik er weer voor en ging pas bewegen als mijn lichaam weer was hersteld en de pijn afgezakt was.
Op dit moment probeer ik twee keer in de week oefeningen te doen zoals Jumping Jack’s, squads, buikspieroefeningen en joggen op zijn plek. Toch komt het ook wel voor dat ik een week lang niets doe als het slecht gaat met mijn ziekte en het ‘normale’ leven al pijn doet.
Ik merk nu dat ik na een aantal weken toch al vooruit ben gegaan met mijn conditie en dat het makkelijker is geworden om te sporten. Pijn doet het nog steeds en ik heb een aantal dagen nodig om ervan te herstellen, maar man, wat geeft het een boost aan mijn gedachten! Iets wat ik een hele fijne bijkomstigheid vind omdat ik door de medicatie die ik slik soms geestelijk in een dipje zit. Het lijkt alsof sporten mij een positieve mindset geeft en me beter in mijn vel voel zitten. Heel fijn!
Op dit moment zit ik nog steeds in de startersfase en komt het niet eens in de buurt van het ‘echte’ sporten. Voor mijn doen is dit nu het enige haalbare en wil ik het steeds meer uitbreiden. Ik kijk en luister vooral naar mijn lichaam, want ik weet dat als ik over de grens ga, ik zo anderhalve week uit de running kan zijn :).
Vinden jullie het leuk om mijn sportperikelen te volgen en dat ik af en toe eens een update hier van geef? Doe jij momenteel aan sport?
Leave a Reply